Przejdź do zawartości

Henryk Adamus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Adamus
Imię i nazwisko

Henryk Konrad Adamus

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1880
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 października 1950
Gołąbki

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, wiolonczelista

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Grób Henryka Adamusa na cmentarzu powązkowskim

Henryk Konrad Adamus (ur. 19 lutego 1880 w Warszawie, zm. 13 października 1950 w Gołąbkach pod Warszawą) – polski kompozytor, wiolonczelista i dyrygent.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia muzyczne odbył w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Adama Cinka (wiolonczela) i Zygmunta Noskowskiego (kompozycja). W latach 1904–1905 studiował w lipskim konserwatorium (Hochschule für Musik und Theater „Felix Mendelssohn Bartholdy” Leipzig) u Juliusa Klengla (wiolonczela) i Stephana Krehla (kompozycja)[1][2].

Podczas pobytu w Niemczech był członkiem orkiestry lipskiego Gewandhausu (1899–1904 i 1909–1911)[2]. Koncertował także jako wirtuoz – wiolonczelista[3]. Od 1899 z przerwami do 1911 był wiolonczelistą Teatru Wielkiego w Warszawie, a w latach 1905–1911 solistą Filharmonii Warszawskiej[1][2].

W 1911 zamieszkał w Kaliszu i do 1914 był dyrygentem miejscowych or­kiestr i chórów, m.in. dyrygentem i dyrektorem muzycznym Kaliskiego Towarzystwa Muzycznego[1][2][3]. W 1913 pod patronatem Towarzystwa założył kaliską szkołę muzyczną i został jej pierwszym kierownikiem[2].

W 1914 wrócił do Warszawy i wznowił współpracę z Teatrem Wielkim (m.in. w zastępstwie dyrygował orkiestrą). W latach 1919–1922 pełnił funkcję dyrektora chóru Opery Warszawskiej. Był też kierownikiem i dyrygentem w miejskich teatrach muzycznych (1921–1929)[1][2][3].

Jego twórczość kompozytorska, mimo iż przypadała na okres Młodej Polski, pozostawała jednak pod silnym wpływem romantyków niemieckich[1]. Pisał opery, balety, poematy symfoniczne, utwory sakralne i instrumentalne, a także muzykę teatralną stanowiącą oprawę przedstawień w Teatrze Narodowym[2]. Jednak większość jego utworów nie była nigdy wykonana lub się nie zachowała[2].

Opracował podręcznik Ćwiczenia z wielkim palcem na wiolonczelę (ok. 1915)[2].

Zmarł w całkowitym zapomnieniu[2]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 47-5-23,24)[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 525. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n Henryk Adamus, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-01-12] [zarchiwizowane z adresu].
  3. a b c d Lesław Jaworski: Przewodnik operowy. Lwów: G. Seyfarth, 1921, s. 197–198.
  4. Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ ROSOLIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
  5. M.P. z 1933 r. nr 46, poz. 60 „za zasługi na polu pracy artystyczno-muzycznej”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Adamus [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-10] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]